یقین دارم که نیهیلیسم در سراشیب افول افتاده است.واگر چنین باشدکه می دانم هست،بازنگری به دورانی که گرچه افول خواهد کرد،اما هنوز آثار چندصدساله تعین و تحقق ان باقی است،می تواند یاریمان دهد در نظر کردن به تاریخ،آن سان که شاید.

سخن از «افول»اکنون در افواه افتاده استواین خود شاهدی است بر صدق وصحت خویش،چراکه نیهیلیسم همواره در اکنون می زید واجازه نمی دهد که فراتر از اکنون بیندیشند وهمین که پیدا شده اند کسانی که با نحوی خودآگاهی تاریخی اکنون را در نسبت باتاریخ می نگرند،نوید آغاز مرحله ای دیگر است. در «اکنون»زیستن منافی خوداگاهی است.